W 2004 roku samorząd Wałbrzycha, uchwalając “Lokalny Program Rewitalizacji Miasta Wałbrzycha na lata 2004-2006 i następne”, rozpoczął formalnie skoordynowane działania rewitalizacyjne, biorąc jednocześnie pod uwagę fakt, iż nigdy nie będzie można procesu rewitalizacji definitywnie zakończyć. Przed miastem stały ogromne wyzwania w aspekcie kompleksowej społeczno-gospodarczej i przestrzennej odnowy obszarów zdegradowanych. Przyjęty Uchwałą Rady Miejskiej nr XXXV/311/09 z dnia 12.02.2009 r. Lokalny Program Rewitalizacji Wałbrzycha na lata 2008-2015 (LPR), skupił środki i działania rewitalizacyjne głównie w obszarze Śródmieścia. LPR umożliwił realizację inwestycji na obszarze rewitalizacji w kwocie ponad 46 mln zł, z czego niemal 28 mln zł stanowiło dofinansowanie unijne w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Dolnośląskiego na lata 2007-2013. W ramach LPR zrealizowano łącznie 59 projektów inwestycyjnych, obejmujących rewitalizację substancji mieszkaniowej wspólnot, terenów miejskich oraz infrastruktury społecznej na obszarze Śródmieścia. Zrealizowano również 9 projektów społecznych, obejmujących interwencję w najbardziej kryzysowe obszary.
Po 2014 roku, rewitalizacja polskich miast stała się jednym z priorytetów działania Rządu RP. Państwo polskie dało temu wyraz tworząc system wspierania rewitalizacji w Polsce, którego elementami są Ustawa o rewitalizacji, założenia Narodowego Planu Rewitalizacji oraz Wytyczne w zakresie rewitalizacji w programach operacyjnych na lata 2014-2020. Miasta i dzielnice miast wymagające rewitalizacji zostały wskazane jako jeden z obszarów strategicznej interwencji zarówno w Krajowej Strategii Rozwoju Regionalnego, jak i w Umowie Partnerstwa, dokumencie określającym kierunki interwencji w latach 2014-2020 trzech polityk unijnych w Polsce – Polityki Spójności, Wspólnej Polityki Rolnej Wspólnej Polityki Rybołówstwa.
Szczególne miejsce w tych dokumentach zajmuje, obok Bytomia i Łodzi, Miasto Wałbrzych, które w wyniku nagłej decyzji Rządu RP o likwidacji przemysłu wydobywczego, doświadczyło dotkliwej dla mieszkańców kumulacji negatywnych zjawisk społeczno-gospodarczych o ogromnej skali. Utrata dotychczasowych funkcji społeczno‐gospodarczych pełnionych przez miasto i poszczególne dzielnice, doprowadziła do pogłębiania występujących problemów, m.in.: spadku poziomu przedsiębiorczości, wzrostu bezrobocia, pogorszenia jakości infrastruktury, a także intensyfikacji problemów społecznych związanych z depopulacją oraz występującą koncentracją ubóstwa i wykluczenia społecznego. W Wałbrzychu wskutek eksploatacji górniczej i procesów likwidacyjnych w przemyśle wydobywczym doszło dodatkowo do dewastacji obszarów poprzemysłowych, znacznego zanieczyszczenia środowiska oraz dekapitalizacji substancji mieszkaniowej, w szczególności w dzielnicach przemysłowych. Między innymi z tego względu, Wałbrzych, podobnie jak Bytom i Łódź, objęte zostały programem pilotażowym Ministerstwa Rozwoju (MR), w ramach którego wypracowano modelowe rozwiązania dotyczące rewitalizacji. Wynikami działań są wzorcowe dokumenty, rozwiązania, techniki i dobre praktyki mające służyć wszystkim gminom planującym i prowadzącym rewitalizację.
Przyjęta przez Sejm RP w dniu 9 października 2015 roku ustawa o rewitalizacji, umożliwia polskim miastom prowadzenie skoordynowanych działań na rzecz lokalnej społeczności, przestrzeni i gospodarki. Proces wyprowadzenia ze stanu kryzysowego obszarów zdegradowanych, powinien być prowadzony w sposób kompleksowy i zapewniający szeroki w nim udział interesariuszy rewitalizacji. Samorząd Wałbrzycha podjął wyzwanie koordynacji procesu rewitalizacji w mieście i w 2014 roku przystąpił do opracowania Programu Rewitalizacji Miasta Wałbrzycha na lata 2014-2025. Równolegle do tych prac – we współpracy z Ministerstwem Rozwoju (obecnie Ministerstwem Funduszy i Polityki Regionalnej) i Instytutem Rozwoju Miast w Krakowie – prowadzone były działania w celu stworzenia projektu pilotażowego dla Miasta Wałbrzycha w zakresie rewitalizacji.